کد مطلب:1401 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:310
احــکام متفــرقه طـلاق
مسأله 2544 ـ اگر با زن نامحرمی به گمان اینكه عیال خود او است نزدیكی كند، چه زن بداند كه او شوهرش نیست، یا گمان كند شوهرش می باشد، باید عده نگهدارد.
مسأله 2545 ـ اگر با زنی كه می داند عیالش نیست زنا كند، چه زن بداند كه آن مرد شوهر او نیست، یا گمان كند شوهرش می باشد، لازم نیست عده نگهدارد، لكن در صورت دوّم احتیاط ترك نشود.
مسأله 2546 ـ اگر مرد زنی را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگیرد و زن او شود، طلاق و عقد آن زن صحیح است، ولی هر دو معصیت بزرگی كرده اند.
مسأله 2547 ـ هر گاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط كند كه اگر شوهر مسافرت نماید، یا مثلاً شش ماه به او خرجی ندهد اختیار طلاق با او باشد، این شرط باطل است و همچنین است اگر شرط كند كه اگر مرد مسافرت كند، یا مثلاً تا شش ماه خرجی ندهد، از طرف او برای طلاق خود وكیل باشد،] مگر به رضایت شوهرش خود را طلاق دهد[، زیرا كه در وكالت تنجیز لازم است، و صحیحش آنست كه مرد در ضمن عقد لازم، زن خود را وكیل نماید در مدت معینی، مثلاً از حین عقد ازدواج تا مدت پنجاه سال بر طلاق خودش، به شرط آنكه زن اعمال آن وكالت را ننماید و خود را طلاق ندهد، مگر بعد از آنكه مثلاً شوهرش مسافرت نماید، و یا مثلاً شش ماه نفقه او را ندهد.
مسأله 2548 ـ زنی كه شوهرش گم شده، اگر بخواهد به دیگری شوهر كند، باید نزد مجتهد عادل برود، و به دستور او عمل نماید، و مجتهد برای او ضرب الاجل و تعیین مدت نماید تا چهار سال و در این مدت مجتهد می نویسد یا شخصی می فرستد به آن صقع و نواحی كه در آنجا مفقود شده پس اگر معلوم شد كه شوهر زنده است زن باید صبر كند، و اگر در بین چهار سال معلوم نشد، بعد از چهار سال مجتهد به ولی شوهر می گوید: اگر شوهر مالی دارد نفقه زن را از آن مال بدهد و باید زن صبر كند و اگر مالی ندارد، پس چنانچه ولی از مال خود بر او انفاق نماید نیز باید صبر كند، و چنانچه انفاق ننماید حاكم شرع امر می نماید به ولی او كه زن را طلاق دهد و زن چهار ماه و ده روز بعد از طلاق عده نگه می دارد، و بعداً شوهر می كند، و چنانچه اتفاقاً در بین عده شوهر آمد حق رجوع به زن دارد و اما اگر بعد از تمام شدن عده آمد حقی بر زن ندارد، و زن به هر كه بخواهد ازدواج می نماید.
مسأله 2549 ـ پدر و جد پدری دیوانه، می توانند زن او را طلاق بدهند علی الاظهر.
مسأله 2550 ـ اگر پدر یا جد پدری برای طفل خود زنی را صیغه كند، اگر چه مقداری از زمان تكلیف بچه جزء مدت صیغه باشد، مثلاً برای پسر چهارده ساله خودش زنی را دو ساله صیغه كند، چنانچه صلاح بچه باشد، می تواند مدت آن زن را ببخشد علی الاظهر ولی زن دائمی او را نمی تواند طلاق دهد.
مسأله 2551 ـ اگر از روی علاماتی كه در شرع معین شده، مرد دو نفر را عادل بداند، و زن خود را پیش آنان طلاق دهد، دیگری كه آنان را عادل نمی داند بنابر اقوی نمی تواند آن زن را بعد از تمام شدن عده اش برای خود یا برای كس دیگر عقد كند.
مسأله 2552 ـ اگر كسی زن خود را بدون اینكه او بفهمد طلاق دهد چنانچه مخارج او را مثل وقتی كه زنش بوده بدهد، و مثلاً بعد از یكسال بگوید یكسال پیش تو را طلاق دادم و شرعاً هم ثابت كند، می تواند چیزهائی را كه در آن مدت برای زن تهیه نموده و او مصرف نكرده است از او پس بگیرد، ولی چیزهائی را كه مصرف كرده، نمی تواند از او مطالبه نماید.
مسأله 2545 ـ اگر با زنی كه می داند عیالش نیست زنا كند، چه زن بداند كه آن مرد شوهر او نیست، یا گمان كند شوهرش می باشد، لازم نیست عده نگهدارد، لكن در صورت دوّم احتیاط ترك نشود.
مسأله 2546 ـ اگر مرد زنی را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگیرد و زن او شود، طلاق و عقد آن زن صحیح است، ولی هر دو معصیت بزرگی كرده اند.
مسأله 2547 ـ هر گاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط كند كه اگر شوهر مسافرت نماید، یا مثلاً شش ماه به او خرجی ندهد اختیار طلاق با او باشد، این شرط باطل است و همچنین است اگر شرط كند كه اگر مرد مسافرت كند، یا مثلاً تا شش ماه خرجی ندهد، از طرف او برای طلاق خود وكیل باشد،] مگر به رضایت شوهرش خود را طلاق دهد[، زیرا كه در وكالت تنجیز لازم است، و صحیحش آنست كه مرد در ضمن عقد لازم، زن خود را وكیل نماید در مدت معینی، مثلاً از حین عقد ازدواج تا مدت پنجاه سال بر طلاق خودش، به شرط آنكه زن اعمال آن وكالت را ننماید و خود را طلاق ندهد، مگر بعد از آنكه مثلاً شوهرش مسافرت نماید، و یا مثلاً شش ماه نفقه او را ندهد.
مسأله 2548 ـ زنی كه شوهرش گم شده، اگر بخواهد به دیگری شوهر كند، باید نزد مجتهد عادل برود، و به دستور او عمل نماید، و مجتهد برای او ضرب الاجل و تعیین مدت نماید تا چهار سال و در این مدت مجتهد می نویسد یا شخصی می فرستد به آن صقع و نواحی كه در آنجا مفقود شده پس اگر معلوم شد كه شوهر زنده است زن باید صبر كند، و اگر در بین چهار سال معلوم نشد، بعد از چهار سال مجتهد به ولی شوهر می گوید: اگر شوهر مالی دارد نفقه زن را از آن مال بدهد و باید زن صبر كند و اگر مالی ندارد، پس چنانچه ولی از مال خود بر او انفاق نماید نیز باید صبر كند، و چنانچه انفاق ننماید حاكم شرع امر می نماید به ولی او كه زن را طلاق دهد و زن چهار ماه و ده روز بعد از طلاق عده نگه می دارد، و بعداً شوهر می كند، و چنانچه اتفاقاً در بین عده شوهر آمد حق رجوع به زن دارد و اما اگر بعد از تمام شدن عده آمد حقی بر زن ندارد، و زن به هر كه بخواهد ازدواج می نماید.
مسأله 2549 ـ پدر و جد پدری دیوانه، می توانند زن او را طلاق بدهند علی الاظهر.
مسأله 2550 ـ اگر پدر یا جد پدری برای طفل خود زنی را صیغه كند، اگر چه مقداری از زمان تكلیف بچه جزء مدت صیغه باشد، مثلاً برای پسر چهارده ساله خودش زنی را دو ساله صیغه كند، چنانچه صلاح بچه باشد، می تواند مدت آن زن را ببخشد علی الاظهر ولی زن دائمی او را نمی تواند طلاق دهد.
مسأله 2551 ـ اگر از روی علاماتی كه در شرع معین شده، مرد دو نفر را عادل بداند، و زن خود را پیش آنان طلاق دهد، دیگری كه آنان را عادل نمی داند بنابر اقوی نمی تواند آن زن را بعد از تمام شدن عده اش برای خود یا برای كس دیگر عقد كند.
مسأله 2552 ـ اگر كسی زن خود را بدون اینكه او بفهمد طلاق دهد چنانچه مخارج او را مثل وقتی كه زنش بوده بدهد، و مثلاً بعد از یكسال بگوید یكسال پیش تو را طلاق دادم و شرعاً هم ثابت كند، می تواند چیزهائی را كه در آن مدت برای زن تهیه نموده و او مصرف نكرده است از او پس بگیرد، ولی چیزهائی را كه مصرف كرده، نمی تواند از او مطالبه نماید.